Η μυθομανία είναι διαταραχή της προσωπικότητας του ατόμου
που πλάθει φανταστικές ιστορίες.
Ένα μικρό παιδί είναι απόλυτα φυσιολογικό να λέει ψέματα
βγάζοντας διάφορα γεγονότα από το μυαλό του, πράττει έτσι γιατί δεν είναι σε
θέση να ξεχωρίσει το πραγματικό από το φανταστικό, όπως και το να γίνουν αρεστά
στα μάτια μεγαλύτερων.
Η μυθομανία στην ανήλικη ζωή είναι αναμενόμενη, το πρόβλημα
αρχίζει όταν η πάθηση αυτή χαρακτηρίζει το άτομο και στην ενήλικη ζωή του.
Η επιδίωξη του ασθενούς είναι η ακατάπαυστη επιθυμία που
νιώθει για την προσέλκυση βλεμμάτων επάνω του.
Το κάνει για να αποσπά θαυμασμό, οίκτο, αποθέωση,
συμπαράσταση κτλπ.
Δεν συνοδεύεται από όρια και ηθικούς φραγμούς , αντίθετα το
συναίσθημα ότι ο πάσχοντας έχει αποτύχει σε διάφορους τομείς είναι η κινητήρια
δύναμη του.
Η πλειοψηφία των ατόμων αυτών είναι άνθρωποι οι οποίοι στη
ζωή τους έχουν δυστυχίσει και προσπαθούν μέσα από τον παραμυθένιο κόσμο τους να
δημιουργήσουν μια εικόνα πλασματική αλλά πιο ομαλή για να αντέξουν την
καθημερινότητα τους.
Ο μυθομανής επινοεί και παραποιεί καταστάσεις με τρόπο που
εξυπηρετεί τον ίδιο για την ωραιοποίηση της εικόνας του, αυτό μπορεί να είναι
μηδαμινής αξίας π.χ ότι γνωρίζει προσωπικά κάποιο άτομο ύψιστης σημασίας χωρίς
αυτό να ισχύει μέχρι να φτάσει σε κάτι πιο σοβαρό.
Αίτιο μπορεί να είναι κάποιο ψυχολογικό τραύμα ή η αρχή
κάποιας διαταραχής με συνέπεια να ωθεί τον πάσχοντα στην μη αντίληψη της
αλήθειας από την ψευδαίσθηση.
Το ψέμα μόνο στην κατάληξη ενός ψέματος μπορεί να οδηγήσει,
η συνεχόμενη αναζήτηση για επιβράβευση και θετικά σχόλια μόνο προβλήματα
μπορούν να προκαλέσουν στις διαπροσωπικές σχέσεις ειδικά σε όσους δεν έχουν
αντιληφθεί το τι συμβαίνει για να προφυλαχθούν .
Πρόκειται για κάτι πλαστό πού αν ο πάσχοντας αποκαλυφθεί
αλλάζει απευθείας περιβάλλον (φιλικό, επαγγελματικό κτλ).
Τα κύρια χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών είναι η οξυδέρκεια,
η ευγλωττία, το χιούμορ ή το κλάμα ανάλογα με αυτό που θέλουν να εισπράξουν,
διηγούνται τις ιστορίες τους με απόλυτη φυσικότητα χωρίς δείγμα ενοχών.
Η ηλικία, το φύλο, το επάγγελμα, δεν έχουν καμιά σημασία, ο
καθένας μπορεί να πάσχει από αυτή την διαταραχή.
Όσοι είμαστε σε επαφή με ένα τέτοιο άτομο βρισκόμαστε στο
δίλημμα του να προσπεράσουμε τα όσα λέει ή μιλώντας του άμεσα, λέγοντας του πως
έχουμε καταλάβει τα ψευδη του.
Η ευθύτητα από πλευράς μας μπορεί σε ένα ποσοστό να τους
βοηθήσει στη κατανόηση μπαίνοντας στη διαδικασία να σταματήσουν τους μύθους ενώ
το μεγαλύτερο ποσοστό να μην καταλάβει καθόλου και να συνεχίσει.
Η μυθομανία είναι συχνό φαινόμενο, όμως λίγοι είναι εκείνοι
που μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν τέτοιο ασθένη .
Το άτομο λόγω έλλειψης αυτογνωσίας αρνείται να λάβει
βοήθεια, η υπομονή και η επιμονή στην επίλυση του προβλήματος είναι απαραίτητη,
δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή και με τον εξαναγκασμό παραδοχής της πάθησης του
σε κάποιο ξένο και περισσότερο στον ίδιο του τον εαυτό είναι σαν να απαρνείται
αυτό το οποίο γεννήθηκε στην πραγματικότητα.
Η διαστρέβλωση της αλήθειας στην ζωή του δεν είναι παρά ένα
"δεκανίκι" στην αντιμετώπιση των φόβων του, η ουσιαστική επιδίωξη του
είναι η αποφυγή εσωτερικών καταστάσεων που κουβαλάει στον ψυχισμό του.
Είναι άξιο λόγου πως μέχρι και στον ψυχοθεραπευτή τους είναι
ικανοί να προσποιηθούν ότι καταφέρανε το επίτευγμα τους κατά την διάρκεια
αναζήτησης των αίτιων που είναι υπεύθυνα για την πάθηση τους.
Το σίγουρο είναι πως μόνο αρνητική αντίδραση ως και βία
μπορεί να επιφέρει σε αυτόν που θα αμφισβητήσει μειώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο
την προσωπικότητα που αυτός θέλει να προβάλλει προς τα έξω ή να προκληθεί
εσωτερική κατάρρευση του εγώ του, για αυτό η παρουσία ενός ειδικού είναι απαραίτητη.
Όλοι έχουμε ανάγκη από ένα ψέμα κάποια στιγμή στη ζωή μας,
να αφεθούμε κάπου αλλού, να ελπίσουμε στο ανέλπιστο.
Φτάνει αυτό να μην ενσαρκώθει στην καθημερινότητα μας.
Χριστίνα Βάιλα- Ψυχολόγος
Σχόλια